เรื่องเล่า “.... รัก บันลือ ตราบ
นิรัญ ....”
นายพัฒนพงษ์ อินเสมียน
นักวิชาการสาธารณสุข
ศูนย์สุขภาพชุมชน โรงพยาบาลบ้านผือ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี ; 2555
ตะวันขึ้นทางทิศตะวันออก
พร้อมเสียงไก่ขันระรัว ณ บ้านถ่อนใหม่ ต.บ้านผือ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ภาพที่ปรากฏคือ หญิงวัยประมาณ 30 ต้นๆ ตาลี ตาลาน ลุกขึ้นจากที่นอน เพื่อมาดูแลสามีสุดที่รักของเธอ “นายบันลือ” ชายวัย 35 ปี
ที่นอนแน่นิ่ง ไม่ไหวติ่ง มีเพียงลมหายใจเท่านั้นที่ยังเข้า
ออก เข้า ออก อย่างไม่ขาดสาย เป็นสัญญาณที่ทำให้คุณนิรัญ
ทราบว่า สามีของเธอยังคงมีชีวิต และยังอยู่กับเธอ
คุณบันลือและคุณนิรัญ อยู่กินกันตามประสาสามีภรรยา เป็นระยะเวลามากกว่า
5
ปี อย่างมีความสุข
คุณบันลือ ประกอบอาชีพรับจ้างทั่วไป
ส่วนคุณนิรัญ
ทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีมาตลอด อยู่มาวันหนึ่ง เหมือนสายฟ้าฟาดมากลางบ้าน
เมื่อ ประมาณเดือน พฤษภาคม พ.ศ.2554 คุณบันลือ หัวหน้าที่เป็นเสาหลักของครอบครัว
เริ่มมีอาการปวดศีรษะ คลื่นไส้ ตาพล่ามัว จึงนำตัวเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลบ้านผือ แพทย์วินิจฉัยแล้ว ส่งต่อไปที่
โรงพยาบาลศูนย์อุดรธานี
แพทย์เฉพาะทางวินิจฉัยพบเนื้องอกในสมองและทำการผ่าตัดสมองโดยเร่งด่วน หลังจากนั้นคุณบันลือก็ไม่สามารถตื่นมาพบหน้าภรรยาสุดที่รักอีกเลย
จนถึงปัจจุบัน เป็นระยะเวลาประมาณ 7 เดือน แต่ถึงอย่างไร
คุณนิรัญ ภรรยายังทำหน้าที่พยาบาลประจำตัวคุณบันลือ สามีสุดที่รัก
ไม่เคยห่างสามีแม้แต่นาทีเดียว
แต่สวรรค์ยังมีเมตตา
ได้มอบระบบการดูแลต่อเนื่อง ทำให้เกิดระบบแจ้งข่าวการส่งตัวกลับมาจากการผ่าตัดเนื้องอกในสมองที่โรงพยาบาลศูนย์อุดรธานี
ส่งต่อมาที่ศูนย์สุขภาพชุมชน โรงพยาบาลบ้านผือ หลังจากได้รับหนังสือแจ้งข่าวการกลับมาของคุณบันลือ
ทางศูนย์สุขภาพชุมชนก็ไม่รีรอ ได้ส่งบุคลากรพยาบาลวิชาชีพผู้รับผิดชอบงานการดูแลต่อเนื่อง
และนักสุขภาพครอบครัวผู้รับผิดชอบหมู่ 12 ออกเยี่ยมโดยทันที
ทีมงานผู้ออกเยี่ยมได้สอนวิธีการดูแลผู้ป่วยติดเตียง การป้องกันแผลกดทับ
การให้อาหารทางสายยาง การนวดและกายภาพบำบัดเบื้องต้นแก่
คุณนิรัญ ภรรยาผู้ดูแลคุณบันลือ อย่างใกล้ชิด
และออกเยี่ยมดูแลคุณบันลือ และคุณนิรัญ อย่างต่อเนื่องทุกเดือน และได้รับความช่วยเหลือจากแพทย์ของโรงพยาบาลบ้านผือ
ได้เขียนหนังสือส่งตัวให้ผู้ป่วยได้รักษาไปรับการติดตามรักษาอย่างต่อเนื่อง
โดยไม่มีค่าใช้จ่าย นอกเหนือจากค่าเดินทางที่ได้รับการช่วยเหลือจากญาติพี่น้อง
ตะวันตกแล้ว
แต่ลมหายใจของสามีคุณนิรัญยังคงไหลเข้า ออก เข้า ออก ตลอดเวลา เป็นสัญญาณว่าภารกิจอันยิ่งใหญ่แห่งความรักยังคงต้องดำเนินต่อไป
ด้วยความรัก ความหวัง และกำลังใจ จากภรรยา หวังเพียงปาฏิหาริย์จากฟากฟ้าที่จะดลบันดาลให้สามีสุดที่รักของเธอกลับมามองเห็นเธอ กลับมาพูดคุยกับเธอ กลับมาโอบกอดเธออีกสักครั้ง
ขอบคุณโรงพยาบาลบ้านผือ
ที่ได้มีระบบการดูแลต่อเนื่องที่ดีเพื่อการดูแลผู้ป่วยที่บ้านได้อย่างดี เหมาะสมกับคำกล่าวที่ว่า “ ใกล้บ้าน ใกล้ใจ ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น